Tuesday, August 23, 2011

Τέχνη: Μιας κάποιας ηλικίας και μιας κάποιας αηδίας.

Η μανδάμ Τέχνη...
Κοκότα πολυτελείας κι ελευθέρων ηθών ανέκαθεν, πάντα με μέτρο τους καιρούς της, συμβάδιζε με τον άνθρωπο από ιδρύσεως κόσμου.
Απ' τους πρώτους που ζούσαν σε σπηλιές και ζουγράφιζαν στους τοίχους αυτά που σκότωναν και χλαπάκιαζαν, μέχρι σήμερις που 'χει γίνει χέσε μέσα εμπόριο.
Γεννήθηκε το λοιπόν και μεγάλωνε μαζί του.
 
Στις αρχές ήτο νεογνό ένεκα κι η ζωή απλή. 
Οι προϊστορικοί δεν της πολυδίνανε σημασία, μόνο τρώγανε, πίνανε, δουλεύανε και κάνανε και πολέμους αβέρτα να μη σκουριάζουνε από το ραχάτι. Για "το δίκαιο και τα ιδανικά" λέγανε στην πλέμπα οι κοτζαμπάσηδες, αλλά στην πραγματικότητα βάζανε τους φουκαράδες να σκοτώνονται για να 'χουν μεγαλύτερες κονομησιές οι ίδιοι και η κλίκα τους.
Με τον καιρό βρίσκανε κι επιστήμες για να τρώνε και να πίνουν καλύτερα, επίσης να κλαδεύουν κι ο ένας τον άλλον πιο γρήγορα, καθότι ο χρόνος είναι χρήμα. 


Tuesday, August 16, 2011

Γένεσις: Αδάμ, Εύα και πέντε κιλά φιρίκια


Γεν. 1,1    Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 
 
 
Έτσι μας τα λέει η παράδοση. Η Ιουδαϊκή βέβαια, γιατί τον καιρό εκείνο οι Εβραίοι, παρόλο που γυρνοβολούσαν σα νομάδες τις ερήμους και στεριωμό δεν είχαν,  πιάνανε κολλητιλίκια με Θεούς και ήντουσαν πολύ καθωσπρέπει και πνευματικοί. Ενώ οι υπόλοιποι λαοί π.χ. οι Αιγύφτιοι, που ασχολούνταν με μαθηματικά και φυσικές και φτιάχνανε πυραμίδες, ήταν αμαρτωλοί και ντουβάρια όρθια.
 
Τουτέστιν η Γένεσις γράφτηκε απ' τον Μωυσή, λένε. Είχε ήδη πάρει το κολάι να γράφει σε πέτρες (δέκα εντολές) κι είχε μαζέψει μες στο καύκαλο* του όλη τη σοφία του κόσμου γιατί του τά' λεγε ο Γιαραμπής πρώτο χέρι. Ήταν και κεκέτζος*, δεν τολμούσε να τα πει, γιατί θα γινότανε πελτές απ' τη ντομάτα που θά' τρωγε. Σκέφτηκε λοιπόν "ας γράψω στα κοτρώνια πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος κι ο κοσμάκης,  γιατί αυτοί οι σκερβελέδες* θα νομίζουν ότι φύτρωσαν σαν τις αρμπαρόριζες".

Thursday, August 11, 2011

Η Ιουλία που τη φωνάζανε Τζούλια



Η Ιουλία κυρίες και κύριοι.

Ένα όνομα, μεγάλη ιστορία κι ακόμα μεγαλύτερη φημολογία.
Όταν την πρωτογνώρισα ήταν σκάρτα εικοσιπέντε, πολύ μπριόζα και γαργαλιάρα.

Νεαρά λοιπόν η αιθέρια ύπαρξις, σπουδές ηθοποιού αλλά εργάζεται ως υπάλληλος ξενοδοχείου (πως συμβαδίζουν αυτά δε γνωρίζω, αλλά γνωρίζω ότι αυτοί που σπουδάζουν τη δραματική τέχνη στο τέλος εργάζονται σερβιτόροι), πονηρεμένη και καπάτσα, διαθέτει και κορμοστασιά απ' αυτές που κάνουν τους γλυκανάλατους να τραγουδάνε σε λα μινόρε και να αχ-βαχίζουνε. Κι όπως οι περισσότερες του ιδίου τύπου κυρίες, είναι περιποιημένη και καθαρή λες και την έπλυνες με ΒΙΜ, αλλά στο σπίτι της οι τοίχοι είναι χρώματος βρωμυλί, οι αράχνες θεωρούνται κατοικίδια και ενίοτε κρέμεται μια βυζοθήκη στο πόμολο μιας πόρτας. Όλως περιέργως, το μπάνιο αυτών των κυριών είναι το καθαρότερο δωμάτιο, πλυμένο βιολογικά με σαπούνια κι αρώματα, τόσο που σού' ρχεται να φας στο καπάκι της λεκάνης γιατί στο τραπέζι της κουζίνας έχει ύποπτους μπλε και πράσινους λεκέδες ακαθόριστης προελεύσεως και χρονολογίας.


Monday, August 08, 2011

ΙΚΑ-ΠΙΚΠΑ και λοιπά συναφή ιδρύματα...


Δημήτρης τ' όνομα, αξάδερφος η συγγένεια, τριάντα παρά η ηλικία.
Καλοσυνάτος μέχρι αγιοσύνης, φιλότιμος μέχρι δακρύων, αλλά κι αγαθιάρης μέχρι βλακείας.
Μεγάλωσε μες τα πόδια μου, μια πόρτα δίπλα, ψήλωσε και έγινε τριόροφος, καλά λέει ο λαός "ψηλός είναι, τι περιμένεις, εξυπνάδα;".
Αλλά με τα καλά του: μπέσα, κουβαρντοσύνη, φιλαράκι (με την πραγματική σημασία), μπυροκοιλίτσα.
Τη δουλειά του τη νογάει κάργα, χτυπάει και κανά ξούρλο* να καλοπερνάει, στα υπόλοιπα όμως πυρίμαχο τούβλο 1000 °C.
Δουλεύει όλη μέρα και τη μισή νύχτα να ζήσει και να τριγυρνάει με τα προαναφερθέντα όντα.
Διαθέτει και σκούτερ ΙΧ που βογγάει ασύστολα το δύσμοιρο και πολύ πλάκα σπας αδερφάκι μου γιατί μοιάζει ο μπαγάσας με αρκούδα καβάλα σε παιδικό ποδηλατάκι (χωρίς τις βοηθητικές).

Sunday, August 07, 2011

Οι φίλοι μας τα ζώα



Ρίξανε που λες μια φόλα σ' έναν σκύλο, κόρδωσε το έρμο το ζωντανό. Υπάνθρωποι, σηκώνει το τομάρι τους πολύ ξύλο.
Κι έτσι άρχισε να μιλάει η ομήγυρις για το κατακριτέο της πράξης:

- Να του ρίξουμε κι αυτουνού μία!
- Δολοφονία! Δε διώκεται;
- Να τον βάλουμε να κάνει κοινωνική εργασία και να μαζεύει τα σκατά των αδέσποτων!
- Άστα... Ο καθένας παίρνει ένα κατοικίδιο και μετά το παρατάει στους δρόμους.
- Τί περιμένεις; Εδώ στα πετ-σοπ, τά 'χουνε πεταμένα δω και κει. Και κλειδωμένα σ' ελεεινά κλουβιά.
- Ναι, ναι. Βρώμικα ενυδρεία... Και κάτι άλλα εξωτικής προέλευσης τα βάζουνε στη βιτρίνα.
- Μάλιστα, σαύρες σε κλουβιά με εφημερίδες και πιράνχας σε γυάλα για χρυσόψαρα.
- Γω όταν είχα τον Φίφη (φίδι) γύριζε σ' όλο το σπίτι ρε! Δεν τον είχα κλεισμένο σε κάγκελα!
- Σα δε ντρέπονται...
- Αθλιότης...
- Παλιάνθρωποι...
- Αλήτες...